Op 29 september ging onze bietencampagne van start in de fabrieken van Tienen, Wanze en Longchamps. Dagelijks worden er tienduizenden tonnen bieten naar de fabrieken gebracht. Als je in de buurt woont, heb je ongetwijfeld al een volgeladen tractor zien voorbijrijden!
Tot en met januari zullen we zo’n 3,5 miljoen ton lokale bieten verwerken tot 500 à 600 000 ton suiker. In Tienen, waar de suikerklontjes vandaan komen, maar dus ook in Longchamps & Wanze, waar ze voornamelijk suiker maken voor de industrie (chocolade, koekjes, frisdrank, …).
Onze 560 medewerkers zijn de drijvende kracht om ervoor te zorgen dat jij van jouw #SweetLittleMoments kan genieten met onze Harde Klontjes en Fijne Suiker.
Van een biet een suikerklontje maken… hoe kan dat nu?
De suikerbiet is noch een vrucht, noch een groente. Het is wel een wortel met wit vruchtvlees en zit bijna volledig onder de grond. De bietenvelden bevinden zich gemiddeld op een afstand van minder dan 50 km. Onze lokale bieten moeten namelijk zo snel mogelijk verwerkt worden om een hoog suikergehalte te garanderen. Wij gaan dus voor het beste van dichtbij!
15 tot 21% van het gewicht van de biet bestaat uit suiker, die wij kunnen extraheren en nadien raffineren. Maar we moeten natuurlijk weten hoeveel suiker er in de biet zitten, zodat we de landbouwers juist kunnen compenseren. We gaan dus voor elke levering een staal bieten analyseren en opmeten.
Hierna gaan de bieten de fabriek binnen en worden ze gereinigd (in grote trommels) en in kleine stukjes gesneden – snijdsels genaamd.
Hoe halen wij de suiker uit de snijdsels? We laten ze door een krachtige waterstraal gaan. Dit gebeurt allemaal in onze diffusietoren (=het ruimteschip op de foto). De snijdsels zwemmen als het ware tegen de stroom in, alsof ze de Niagarawatervallen beklimmen! In chemische termen heet dit diffusie: het water dat hen kruist, bevat meer en meer suiker. De pulp die nadien overblijft, wordt voedsel voor het vee. Geen afval dus!
Nu moeten we ervoor zorgen dat het water uit sap gehaald wordt : verdamping. We doen dat in gesloten kolommen en verspillen zo heel weinig energie. Op het einde bekomen we een siroop met 65 tot 70% suiker. We naderen ons doel!
Om de suikerconcentratie nog te verhogen, wordt het verdampen verdergezet in onze kookapparatuur. Beetje bij beetje vormen er zich suikerkristallen in de siroop, die men vulmassa noemt. De volgende stap? Zwieren en drogen! Als resultaat verkrijgen we de kristalsuiker zoals je hem kent. Om geraffineerde suiker te bekomen van de beste kwaliteit – zoals voor de Harde Klontjes of de Zeer Fijne Suiker – zuiveren we de suiker verder zodat hij zo fijn wordt als gewenst. En zo wit als sneeuw!
